 |
| Ayşe Gencer Eklisia'da. 27 Ağustos 2012. Ne yazık ki kameram yanımda değildi. Bu fotografı internetten aldım. Kimin çektiğini bilmiyorum. |
Konser, bugün Eklisia diye adlandırılan, ki “halk meclisi, kilise” demekmiş, 400 yıllık Rum ortodoks kilisesinin bahçesindeydi.
Ayşe Gencer, ekiple birlikte sahneye çıktı. Kendi albümünden, standardlardan şarkılar söyledi. Çok da güzeldiler. Annesi Ayten Alpman'ın tarzında caz yapıyordu Ayşe. Herkes alkışladı. Konser bitti. Herkes gene alkışladı, sahneye çağırdı. Ayşe, ekibiyle sahneye geldi, teşekkür etti. Tabii, encore için herkes bir şarkı ismi bağırdı. Arkalardan biri "New York, New York" diye bağırdı, bir başkası "Somewhere Over The Rainbow", başkası başka birşey...
Ben de, ön sıralardaydım. "Fever" diye seslendim. Bağırmadım, seslendim. Yükses sesli değildim. Zaten yüksek bağıramam.
Ayşe mikrofonu eline aldı.
Hafifçe bana döndü.
"Eyvah", dedim, “yoksa çok mu yüksek sesliydim, üstelik yakın mesafeden..."
Yan yan baktı.
Dedi ki... "Never know how much I love you... Never know how much I care..."
Sonra yavaşca orkestra girdi, bas, trompet, davul, piyano hafif hafif vokale eşlik etmeye başladı...
"Fever..."
"Mmmm.. mmm... mmm... mmm..."
Çok sevindim. Ama utandım da… Ama işte Bodrum'da konserler de daha keyifli oluyor.
İşte böyle. Yukarıda en sevdiğim "Fever" yorumu var. Görüntüler kimin, bilmiyorum, ama vokalde New York’lu caz sanatçısı Deanna Kirk.
